Bevah olan tabiatım dönüştü,
Oldum ben Münzevi kendi çapımda.
Aklıma bayrak çekti gönlümle örtüştü,
Gönlüm içine kapandı kendiyle görüştü.
Dışarıda fırtına, içimde sükût,
Rüzgârın sesi yerini buldu huzurda.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta