Münevver Şenol Şiirleri - Şair Münevver ...

Allahım yıllardır çektiğim neydi
bu eziyet,ne bu hezimet?
Bekledim, sabrettim
düzelir diye.
Kendimi tükettim,o tükenmedi.
Eskiden özlerdim ayak seslerini

Malım,mülküm servetim yok
Birtek seven yüreğim var benim
Sevdim mi yürekten severim
İmalı sözlerle hiç işim olmaz
Adamın pat diye yüzüne söylerim
Ne yapayım ben böyleyim,Amaaaa

Ben ne kadar kırgın,küskün
olsam da hayata
Genede yaşama sevincimle
kaldım ayakta.
Ağlamadığım gün olmadımı?
Elbette oldu

Günün yorgunluğunu atmak istedim
Beş çayımı yudumlar ken balkon da
Koşuşturan insanları izledim
Herkeste bir telaş
Kimi sağa koşuyor,kimisi sola
Çehrelerde gülen yüzler aradım

Dünya nereye koşuyor
Bu reazlete dur diyen olmayacak mı?
Bugün isyanlardayım
neden diye sormayın sakın.
Dünya battı batıyor derken
Galiba biz batıyoruz

Sevgi dolu yüreğinle herkese
İltifatlar yapıyorsun
Bütün mavi boncuları
Etrafına saçıyorsun
Gün geliyor
Hiç arayıp sormuyorsun

Koşan ayaklarım yürümez oldu
Bahçemde güllerim açmadan soldu
Ömrüm kıymet bilmeyen elde
Tükendi heder oldu
Ey hayat sen ne çabuk
Tükettin beni

Ben şimdiye kadar faanusun içinde
kendi dünyamda namusumla şerefimle
yaşamışım haberim yokmuş.
Aman ALLAHIM dışarıdaki hayat
ne kadar boşmuş
Namustan şereften söz edenler

Senin, ile hayat yolculuğumuzun
Kesiştiği yıl1966.Amaaa
Ne yazık,ki frekanslarımız ayrı
Birimiz + Diğerimiz -
Tıpkı patlamaya hazır
Bulut kümesi

Hasret yüreğime kor gibi oturdun
Cayır,cayır yakıyorsun canımı
Yak bakalım tütsün dumanın
Eğer bende Off dersem nağmertim
Heyy be ben ne boranlar gördüm
Ne tufanlar yaşadım