Münevver Erilmez Şiirleri - Şair Münevve ...

Ne kendin mutlu oldun,

Yıllarca.

Ne de, kimseyi mutlu ettin,

Daha yaşım yedi idi
Gördüm seni ya Muhammet
Sevdim seni ya Muhammet
Aşkın narıyla yandım- yandım
Dedin bana; Ey Münevver!
Evimdir bura benim

Bu güzel beldenin

Güzel doktoru.

Tam denize gireceksin,

Bu gece senin gecen,
Uyu sevdiğim uyu,
Günler boyu çalıştın,
Gece gündüz demeden,
Ekmek, yemek yemeden
Bu gece senin gecen,

Yaz, dertli şairim yaz
Geceler boyu seni düşündüğümü,
Düşünmekten gözüme uyku girmediğini,
Yıldızları tespih gibi çektiğimi,
Sabaha beş kala uykuya daldığımda;
Tozpembe düşlerimde bile

GÜZELLİKLER

Kayboluyor güzellikler birer birer
Eskiye mi dönüyor ne?
Kalmamış deniz,dikilmiş heyulâ gibi betonlar
Nescafe fincanları bile yok olmuş,
Ya yüz havluları; küçülmüş,mendil kadar olmuş
UNUTMAYIN!

Dağlar gibi babam olsa
Canlar gibi anam olsa
Yürekleri sevgi dolsa
Ben bu yerde kalır mıydım?

Dağları dumanlı babam

Günlerdir aradım durdum,
Kaybolan değerlerimizi.
İstanbul,Çorum,Söke,Adapazarı derken,
Aklıma geldi bir sabah erken,

Kırmızım, al bayrağımsın,
Şerefle dalgalanan.
Kırmızım, damarlarımdasın,
Hayat verip dolaşan.
Gelinciğimsin, tarlalarda,
Ekinlerle boy ölçüşen.