Yeni doğmuş bir insan
Yanmamış bir muma benzer.
Açınca gözlerini dünyaya
Başlar bu mum yanmaya.
Türlü cefalar cenderesinde
Hayat o mumu sıkıştırır
Mum,ezilir,büzülür,yassılır.
Mum erir gün geçtikçe,
Yaş kemâle erdikçe
İnsan hayatta kavrulur,
Hakikatleri bulur.
Birgün gelir bir toz gibi
Uhrevî âleme savrulur...
Kayıt Tarihi : 8.12.2005 15:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!