Mültecinin Inkılabı

Aynalarda ki bana bakan bakışlar kimin
O gülümsediği zaman dünyama bahar gelir, kalbinin odacıklarında şenlik havası olurdu
O şimdi gülümsemiyor. Kalbimin odacılarından hisse alan kişi, kalbimi çöplüğe dönüştürdü
Bu odalarında birinde taht kuran ve beni çöplük odaya zincire vuran kimdi
Kalbimde ki en ücra köşelerinde filizlenen papatyalar koparıldı. O şimdi yeni yönetime hazır
Bir damla suya muhtaç olarak paslanmış prangalarımla birlikte ınkılab bekliyorum

Sitem düştü aynalarıma, üzerime atılan kızgın alev topları atamıyorum bir kenara
Hayır hayır böyle olmamalıydık. Bizi maziye götürecek sandalımız ufukta görünüyor
Yolu biliyorum, şu damarımdan ilerleyebiliriz. Yolumuz çok uzun, hadi kalk ihtişamlı tahtından
Ucu bucağı görünmeyen bir yonculuktayız önümüz arkamız çöplük içinde, ben bu çöplüğe layık mıydım bilmiyorum
Yıkılmış duvarlar, çürümüş meyveler çoktan unutulmuş şehirlerden geçiyoruz
İşgal olmadan ülkemin yemyeşil vadilerin yerine kuru çöller aldığını görüyorum
Güneş de yerini Ay'a bıraktı, sandalımız devrildi devrilecek, oluşan yakamoz görüntüsünün parçasıyız
Geçtiğimiz yerlerden yeşiller bitiyor, avere gönlümde ki güvercinlerin ötüşleri kesildi
Saat gecenin bir yarısı, etrafımızda yüzü gülen çocuklar top oynuyor. birbirine bakarak 'faniler geliyor' diye bağırıyorlar
Utanıyorum, gözlerimden yaşlar boşalmaya başladı. Neyse ki bulutların ağlamasıyla, gözlerimdeki yaşlar belli olmuyor
Çocukların gülümsemeleriyle, arkamızda ki yeşilliklerin yeşermesi hizlanıyor
Çocuklar, bana umudu, sevgiyi, merhameti anlatın. Belki omzunda ki yüklerimi hafifletebilirim