ben sen ve o diye küçük bir hikaye bu
aslında hepimizin yaşadığı
her gün etrafımızda gördüğümüz...
yaşayan bazen kendimiz
bazen kardeşimiz
bazen de en yakın dostumuz
İçimde bir umut var sanki
Sanki tekrar gelecek gibi
Ya beni çok seviyor
Ya da çoktan unuttu belki
Duygularım paramparça
Düşüncelerim flu
İsyanim karanlık bir ordu
Kulaklarım duymuyor sanki
Gözlerim görmüyor
Üşüyorum
Ellerim titriyor
Gözlerim uzaklarda seni arıyor
yalpalaya yalpalaya
Hayallerim
yarım kalan umutlarda
Sensizlik bu olsa gerek
Kanadı kırık bir kartal gibiyim
Özgürlüğüm elimden alındı
Uçamıyorum semalarda,
kaygısızca...
Bir deniz kalbim
saklı acılarla
Akıyor her bir damlası
geçmiş anılara
Sert rüzgarların oluşturduğu dalgalarımda
Her gün biraz daha uzaklaşıyorum yarınlarından
Bir gece gelecek
Isınacak kalbin
Yüzleşeceksin hayalimle
Aynada kendini göremeyeceksin
Pişmanlık kelimesini ilk defa duyan
bir kişisin sen artık
Bu gece çok güzel
Sahilde yürümek huzur veriyor bana
Her dalga kıyıya vurduğunda
Seni hatırlıyorum bu ıssız kumsalda.
Göremeyince seni herşey sana benziyor
Kaç gün geçti son buluşmamızdan
Hecelerim kelimelerimde,
Ben cümlelerimde tutsak kaldım.
Konuş! ! ! diyorlar
yapamıyorum
Seni anlatamıyorum
Olmadı
Biz denedik
Yalnızlık çıktı karşımıza.
Telefonlarımız çalmadı,
Kırık dökük hayatlarımızda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!