uzun bir zaman olmuştu
hem de o kadar uzun ki
ben bitti demiştim kendi kendime
bitmemiş...
Hayallerim gökyüzünü etkiledi hep
Onlar kırıldıkça fırtınalar çıktı
Karardı gökyüzü
Hep ben hayatı kendim yönlendiririm dedim
Öyle hissettim
Çocuk olmayı bıraktım ben...
Kabullendim...
Her gün biraz daha büyüyorum ya ben
Ve her gün biraz daha sen oluyorum ya
Yetmiyor işte...
Yanımdayken sen;
Uyandım
Sen daha uykudayken
Ellerim kalbimde
Kalbimde acın var yine
Ne zaman bitecek diye bekliyorum
Kapıdan içeri girdi yalnızlığıyla
Kapkaranlık bir koridordaydı
ışığı uzaklarda...
Üzgün ve umutsuz
Haykırmak istiyordu
sevdiğini söylemek defalarca.
Bu sabah erken kalktım yatağımdan
Cep telefonumda en sevdiğim melodiyle
Güzel bir uyku çekmiş olarak uyandım
Sıyrıldım kabuslarımdan,
Bana işkence gibi gelen yalnızlıktan.
Bir umut var içimde
Uyuyamadım
sevdiğim
Hayallerimin kapısını çalınca
yine sen
Kayıtsız kalamadım
Karşılık beklemeden
Hatırlamıyorum
Yine o soğuk gecelerden biriydi
Ama bu en soğuk olanıydı
Vücudum buz kesmişti sanki
Bitiriyordum hüzünlü bir hikayeyi
Bu kaçıncı gün bilmiyorum
sensiz geçen
Saymak zor geliyor artık
her gün geçerken
gözlerimin önünden
sen
Dinle sessizliğimi
Herşeyi anlatacak sana
Her köşe başında seni bekleyen gözlerim
Gördüklerini gösterecek sana
Bıktım artık doğrulardan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!