Mukayese Şiiri - Gülseren Gürkan

Boş yere gamlanma yüce karlı dağ,
Seninki dertmiki gelde gör beni
Sağın gül bahçesi solun koca bağ,
Çölden bozkırlardan gelde sor beni

Anladık dumanlı pusludur başın
Varsın soğuk olsun beyaz karın var.
Ne kadar çekilmez olsada kışın,
Sana sığınacak ceylanların var.

Benimse dumanım gözümde tüter
İçimde sönmeyen yanan korum var.
Ceylandan vaz geçtim it açmaz kapım,
Taa şuramda koca onmaz yaram var.

Nasılsa baharım gelecek dersin,
O zaman şenlenir,yeşillenirsin.
Varsın üç ayında hep karlı geçsin,
Seni terk etmeyen bulutların var.

Benim umutlarım hep kaldı yarım,
Bundan ey yüce dağ,bundan efkarım
Asırlar geçsede gelmez baharım
Ne beklentim nede ümitlerim var

Yanlızsın diyemi feryat figanın
Şöyle bir dönde bak eş dost her yanın
Hiç olmazsa nolur sarayın hanın
Yüreği titreten azametin var

Benim sarayımda baykuşlar öter
Azametim ancak kendime yeter
Şu esaret yok mu hepsinden beter
Ne azatlık nede hürriyetim var

Gel vazgeç eyleme kendine zulüm
Ya insan olsaydın nolurdu halin?
Ölümlü dünyada sonunsa malüm
Ne kaçışın nede kurtuluşun var.