Bir yer sana zarar veriyorsa ne kadar dayanabilirsin?
Değersiz ve sevgisiz hissediyorsan, üstelik yorulmuşsan.. sonumu hiç iyi göremiyorum cielo, sonumu göremiyorum. Şimdi söyle bana, kendimi kötü sona sürükleyen ben miyim? Yoksa bu kötü insanlar mı?
Herkesin derdi başkaymış, insanlık namına bir şey de kalmamış.. en ufak sevgi gösterisi kırıyor beni, insanı insan yapan yanlarımdan kırılıyorum, kırıyorlar cielo durduramıyorum…
Bu yol zarar veriyor cielo, benliğimi kaybediyorum. Vahşi canavarların saldırısına uğramışım, vakit geçmiş içimdeki canavarın esiri olmuşum. Susmuyor cielo, kendini parçalıyor. Sizin de var mı canavarınız? Benimkisi içten içe yiyip bitiriyor kendini, üstelik tek zararı da kendine. Sonra dizginleşiyor her defasında son kezmiş gibi.. Ne savaşabiliyorum ne de vazgeçebiliyorum, tutuyorum elimdeki ipi sıkı sıkıya, ellerimi kesmiş çoktandır kanar da kapanmaz. Direniyorum cielo direniyorum da kurtulamıyorum, ne kurtulabiliyorum ne de devam edebiliyorum..
Her gün içimdeki canavarı besliyorum cielo yetmezmiş gibi bi’ de insanlarla savaşıyorum.
Geçen beş ayda çok şey oldu cielo, ondan sonrası bende de yok.. ama çok şey oldu; anlattıklarımı tekrar tekrar yaşadım cielo, ne kurtulabildim ne de direnebildim, ne vazgeçebildim ne de devam edebildim..
öldüm cielo, öldüm de tutunmayı bırakamadım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta