Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

GECEYE SENİ YAZDIM
Karanlığı ilmek ilmek ördüm de,
Düğüm atamadım yokluğuna,
Sabahı kucakladığım da,
Bir iz bulamadım senden
Uçup giden zaman aralığın da.

BİLİNMEYEN ADRESE…
Karıştırırken hatıra defterini
Kuruttuğum gül yaprakları arasında buldum,
Siyah beyaz resmini.
Vurdumduymaz tavrınla hala gülümsüyordun,
Hiç bir şey olmamış gibi.

Ey sevgili,
Ben seni, senin bile bilmediğin, dillerde sevdim
Yaşamadığım yabancı iklimlerine alıştım,
Güneyden kuzeye,
Batıdan doğuya
her bölge de yanımda, ruhumdaydın.

VURGUN YEDİM
Geceye sığındım…
Kucakladım yıldızları, dertleştim saatlerce
Anlattım onlara seni, sana olan sevgimi,
Ama söyleyemedim,
Sol yanımdan vurgun yediğimi.

YAĞMUR YÜREKLİM
Ayrılığımızın arifesinde aşkı anlat bana.
Tarihi aşklardan başla!
Mesela, Yusuf ile Züleyhadan,
Kavuşmak için neler yaptıklarını sonra,
Sevdaları için çektikleri acıyı,

Tek kare negatif resim gibi karşımda duruyorsun.
Gözlerin bir noktaya takılmış
Donuk anlamsız ve boşluktalar
Denizde vurgun yemiş balıkçı gibi bitkisel hayata girmişsin,
Hadi toparlan,
sen bu değilsin.

Bir öğretim yılı daha başlıyor gene yoksun
Geceler gibi uzaksın bana
Bu yılda başarılarımı göremeyecesin belki,
Ama gurur duyacaksın kara papatyanla.
Ne sen benden haberdar,
Ne de ben senden…

Gece gözlüm;
yüreğime düştüğünden beri,
Mekan eyledim sabahsız geceleri
Yoldaş oldu sahipsiz yıldızlar,
Bir ben değil…
Onlarda ben gibi yalnızlar.

Bir avuç hayat bir avuç mutluluk,
Bir ömür bensizlik bıraktım sana
Çok şey istemedim
Beklediğim bir yudum şevkatti
Taşıyamadın sevgimi ağır geldi sana
Vefası eksik yarim zor mu geldi?

YALNIZ DEĞİLSİN
Sokak lambaları daha fazla ışık saçıyor.
Gözlerin gibi,
Yağmur bir başka çiseliyor.
Bırakıyor yüreklere aşk melodisini.
Haykırıyorum şimdi yalnız değilsin,