Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

Daha ne bekliyorsun durma git hadi.
Hep aynı hikaye…
Dağ başında yaprakları dökülmüş,
Kuru ağaç misali
Koca şehirde kalabalıklar içerisin de,
Yine tek başıma kalacağım besbelli.

Mavi kalemle…
Öyle sayfa sayfa olmasın
Her şeyi iki kelimede anlat
Sevgiyle sarmalansın noktası konulmadan.
Kötü kurulmuş cümle olsa da,
Yamalı şiir koyarım adını.

Ne oldu ne değişti san ki?
Dün senin canın yandı
Bu gün de benim.
Dışarıda tabiat beyaza bürünmüş
Dün senin yüreğin üşüdü
Bu gün de benim.

Mum ışığının gölgesi gibiydi sevgin
Titrek fersiz ve loş
Yanmak da kararsız,
Cesaret yoksunu yüreğini uğurluyorum,
Sonbahar gidişinde.
Yapraklar ezik çiğ düşmüş dil suskun.

Dün gece yine aklımdaydın
Tavanda yalnızlığım kıvranırken
İçimde intihar etmiş duygularım,
Kenarda erimiş bir mum ve devrik kadeh
Yüreğimde can kırıklar ile
Birkaç damla göz yaşı

Göremeyeceğim kadar uzak olsanda
Nerede kiminle olursan ol
Canımda can,
Tenimde kokum bedenimde ruhum,
Hayatımın anlamı ol.

Senden sonra!
Buğulu camlara yüreğimin kanıyla yazacağım adını.
Bulutlara çizeceğim mavi, mavi…
Mil çekerek gözlerinin resmini!
Sonra, arkandan haykıracağım avaz, avaz…
Seviyordum seni haberin var mı?

NİSAN GÖZLÜM
Sensizlik yağmur gibi çiselerken üzerime,
Ben yokluğuna ıslanıyorum.
Bu günde için için sensizlik damlıyor gözlerimden
Nisan yağmuru olup
Sağanaklara tutuluyorum.

HARMANLANIYORUM ACILARIMLA

Son kullanma tarihi geçmiş duygularımla,
Bir parantez daha açıyorum hayata
Tırnak içinde soluyorum sensizliği,
Nefes alışlarım kıt kanaat,

ANNEM SAÇLARIM NEREDE?
Çantam elimde okulun ilk gününde
Heyecanla açtığım defterimde,
İlk yazdığım kelime…
Seni seviyorum anne
Teneffüs de hemen çıktım bahçeye,