Bugün de güneş doğdu Müjgan,
Bugün de esti rüzgar,
Sana bahsettiğim şu bohçacı var ya!
Yine geçti bağırarak bizim sokaktan,
Bilirsin sevmem öyle birden yükselen sesleri,
Bende irkildim yine farkında olmadan...
Arkamı döndüm sonra,
Bir umut varlığını aradı gözlerim...
Fakat hiçbir iz yoktu senden yana, Fortmantoda asılı duran,
Onca yıllık ceketin dışında...
Utanmasam soracaktım ona,
'Nerede bu Müjgan? '
'Baksana seni de beni de almadan çıkmış dışarıya!'
Ceketin olmasa üşürsün değil mi bu şubat ayında?
Yanına beni almadıysan da eğer
Tadı tuzu yoktur hayatın mesela
Ah Müjgan bir ceketin bir de ben nasıl da lazımdık sana!
Ama sen de lazımdın bana!
Şimdi kapı kapı gezsem bulamam,
Sen gibisini mesela...
Kim çeker nazımı,
Kimin gözleri doluverir bunca derde tasaya,
Hangi ana doğurur Müjgan gibisini bir daha...
Ah Müjgan,
Vah Müjgan
Şu adaletsiz dünyada.
Kendin gittin, beni bıraktın
Sahipsiz, bir başıma.
Jülide Aslan
Kayıt Tarihi : 16.4.2025 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zamanında annemin bakımıyla ilgilendiği bir teyzemiz vardı. Kadıncağızın üç evladı vardı ve buna rağmen yanına sadece bayramlarda uğrarlardı. Bir gün teyzenin doğum günüydü. Annem dedi ki git bir pasta al gel kadıncağızın kimsesi yok doğum gününü kutlayalım hiç değilse. O gün gittim bir pasta aldım ve teyzenin doğum gününü kutladık ve inanır mısınız? O doğum günü teyzenin son doğum günü oldu ve aylar sonra bir gün vefat haberini aldık. Bu şiiri annemin yanında çalıştığı Emine teyzenin anısına yazdım. Allah rahmet eylesin...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!