Müjgan Şiiri - Bünyamin Yıldırım

Gündüzler yaraşırken tenine,
Her akşam kalemim ruh alemi.
Vuslat demiştim,
Şu ucu bucağı olmayan
Ulaşılmayan...
Zamane sen meftun ben yoksun,
Şimdiler ben yorgun
Sen solgun.
Ağlama müjganım, bugün de bize yol görüldü.
Senden ayrı düşmekte varmış,
Demişler de inanmamıştım.
Bari sevmeden gitseydin
Daha tutmadan sıkıca.
İpler elimde sanırken kaçışın,
Hem de afaklara kazımışken adını,
En kötüsü yüreğime indirmişken tahtını.
Ağlama müjganım, bugün de bize yol görüldü.
Şu zemheri zamanı bir hayat yaşıyorum,
Bir umut, bir hayat...
Geçiyorum sana benzeyen kaldırımdan,
Bir kahve daha içiyorum gözlerine benzeyen,
Bir gece daha tenine...
Bulamasam da kimselerde
Sesinde...
Ağlama müjganım, bugün de bize yol görüldü.