Muhteşem Harabe Şiiri - Osman Nuri Gül

Muhteşem harabeyim
Kimse bakmaz yüzüme
Direnemedi ruhum
Olumsuz bir sözüne
Yıkılmış göğsümde kalp
Kırık dökük virane
Flu bir resmin kaldı
Gözlerimdeki perde
Muhteşem harabeyim
Yıkılmış viraneyim
Parçalanmış yüreğim
Ayağının dibinde

Muhteşem harabeyim
Kimse sığmaz içime
Ne şiddetli depremdi
Gittiğin gün, sürgüne
Sarsıldı yüreğim de
Bak içime yıkıldım
Yaşadığın o kente
Göçtü başımdan aklım
Muhteşem harabeyim
Pasaklı divaneyim
Bana bir umut gönder
Ki kendime geleyim

Muhteşem harabeyim
Kim görse hayret eder
İki derin kuyuda
gözlerimdeki keder
Bir kuytu oldu gönül
İçinde ben içimde sen
Esrimiş bir hayatı
Önüm sıra sürükler
Muhteşem harabeyim
Yaram kabuk bağlamaz
Seni ben kendim sevdim
Kendi düşen ağlamaz.