Anlatirsam hüzne boğulur serçeler
Göz yaşı dinmez keyif çatar bahçeler
Deli dolu bir hikayenin içindeyim
Kafam bulanik hasret çiçeğim
Kar yağdı kalp dışar da mı bileyim
Deli dolu kırık bir hafızanın dibindeyim
Çıkarmıyım şunun dibinden
Döküldükçe dökülür kalemden hatralar
Papatya misali son bulur sayfalar
Kalem haklı çıktı güzeldi anılar
Bir gün gelir o gün son papatyam
Sarmaş dolaştık papatya
Uzağım bu gece hayalerimden
Sayfası kopmuş kitaba hitaben
Kazıyorum sayfalara akilalara
İçimden gelenleri dilerken
Uzağım bu gece hayalerimden
içimde ne varsa
hiçbir dilde yok karşılığı
bir suskunluk var ki
anlatsa yeryüzü titrer, gökyüzü ağlar
Ne kadar iyisin bize karşı
Hep dik duruyorsun soğuğa karşı
Hep siper oldun bize karşı
Hep doldurdun bize aşı
Hiç bitiremedin bu telaşı
Arada bir kaldırırsın kaşı
Gece gelirsin aklıma
Ne hikmetse yatamam
Acı hüzün güzel bişi
Ben yanlız kalamam
Ararsın soramassın
Sen çiçeksin solamassın
Sabah kalkarım üstümde bir yorgunluk
Yaşam zor çalişmak evet zorunluk
Bizler dokuz kurşun içimizde huzursuzluk
Çalışmasak dokuz hayat
İçimizde bir dert sıkıntı başlar olur yoksuluk
yağmura,nisana ve yaşıma aldanıp
uçurumları kıyı sanarak
ve dağlar erişilmeyince acı verir
sözünü unutarak
kaf dağına gitmek istedim
ırmak inadıyla yürüdüm uzaklara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!