Döküldükçe dökülür kalemden hatralar
Papatya misali son bulur sayfalar
Kalem haklı çıktı güzeldi anılar
Bir gün gelir o gün son papatyam
Sarmaş dolaştık papatya
Kara günde sormassın
Geçit vermez bombasin
Hayat dursun sarmasin
Cigaralar yanmasin
Gene yazdım ruhuma
son bir defa daha duyabilsen ç/ağlayan sesimi…
koynunda aldım aşka dair ne varsa
en üryan hevesimi
ve gözlerinin dolusunda kaldı
yalnızlığımın ağulu sesi
hangi kanlı isyan durdurabilir
Duyulmaz artık benim sesim
Boşa tükeniyor nefesim
Yıkıldı yegane hevesim
Yok gayrı delice sevesim
Susmaz dinlemez biriyim
Okyanustan mercan topladım bugün
Sundum avuçlarına usulca
Süngerlerde yürüdüm uzunca
Hüzüne doladım günümü
Mor salkımlar biriktirdim bahçelerde
Boş sokaklar ilişti gözlerime
Uğrunda yakılmış içli bir şarkı gibisin
Nasıl anlatsam, hâlâ içimde izsin
Uzaktan gülüşün çarpar yüreğime
Tutulmuşum sana, geçmiyor hiç süreyle
Yaram derin gönlüm serin
Acı bir iltihap kanımda benim
Son bir nefes alıp versem
Duzelsem batmasa kalbe tenin
Güldükçe hayat dolu canım
Bilmiyorum İçimde senden bisiler
Kıvırıyor duygudan artık şiirler
Seni yazıyorum kaderimde düğümler
Her nefesim senmisin neden bu ölümler
Sana geliyorum önümde engeller
Aşka dair tüm sözlerim titretsede kalbimi
Canım pahasına seviyorum okudunmu sevgili
Hasret kaldım acır sandım gülüşlerin
Kala kaldım yanlız sandım düşlerim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!