Bir kurumuş dalın çıtırtısına muhalefettir
Önümüze konan şu boynu bükük
Akasya dalında tutsak kalmış yaşamak
Kurumuş dal çoktan umudu kesmiş
Sözünde durmayan mevsimlerden
Kendiliğinden sinsi bir nefret türedi
Bastırılmış duygular bataklığından
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta