Muhal Şiiri - Gökhan Onma 4

Tamam, kalbimi hapsederim — uğramasın kalbine.
Peki ya gözlerimi nasıl hapsedeyim, serçe gözlerine?
İnandırdım kendimi işte, bomboş sözlerine...
Çiçeğimdin; kopardılar, verdiler başkasının ellerine.

Seni anlatmak için bazen bulamam ne bir cümle, ne bir kelime.
Al şu sensizliği — zarar veriyor benliğime.
Yüreğinin koğuşundan kaçıyorum; bindim yelkensiz gemime.
Bir bilsen, sen kokan şu sokakları nasıl ilmek ilmek işledim şiirlerime...

Neden şu insanlar şair sanıyor ki beni?
Seni yazmak, seni söylemek gerçekten şiir mi yani?
Oysa yıllardır şu bilsiz insan anlatıyorken seni...
Doğru söyle, Ahu gözlüm — kararttılar mı bembeyaz geceni?

Takvimler hep aynı zamanı gösteriyor — geçmiyor mu bu günler?
Gerçekten güzel olmasaydı ölüm, ölür müydü sevenler, peygamberler?
Her şeye, her derde bulunmuşken milyonlarca çareler...
Seni sol yanımdan sürgün edecek bir şiir yazamadı şu kalemi kırık şairler.