Muhacir Kız Şiiri - İbrahim Ay

bir serüvendi yaşanıp bitti ve hatırlayınca
incitiyor belki hâlâ seni ey muhacir kız
bitsede güzeldi tarihin en ince yerine
not düştüm tükendim ve tükendi kalemim
elimde mürekkepten bin yıllık keder

düştü dilimden adının son hecesi de üstelik
uzak ve umutsuz bir düş oldu ellerin
üşüdü türküler çoğaldı sızım bitti düşlerim
şimdi hangi telden çalınıyor sevdalar
hangi notada sustu kaldı yaşananlar
ve her nasılsa silindim bu şehrin kütüğünden
sıla türkülerinde kaldı şimdi anılar

şaraba ve isyana başladığım bir takvimdi
kovuldum dergâhlardan bozdum tövbemi
bütün acılarımı çarmıha gerdim
ateşle yüzleştim unuttum sevişmeyi
yakamda kan vardı dilimde isyan
tanrılara musallat oldum kırıldı kalemim

sığındığım yağmurlar adresimdi benim
her damlasına usulca yansımış süretim
düşüyorum pencerene ey muhacir kız
al beni pencerenden içeri
al beni gözyaşına
ki gözlerinde bin yıllık keder