Gönül,tayinim çıkmış bilinmeyen diyara;
Hangi bilinmezlere,nereye gidiyorum.
Neşter derin vuruldu kapanmaz ki bu yara;
Ney/e kesildi diyet ben neyi ödüyorum.
Söyle huzur verir mi altından olsa kafes!
Yürekte görüyorum ben ölmeden ölümü.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
İsrafil üfler sura tekrar dirilir gülüm.
Vuslat zamanı diye uzanır yâre elim.
Bu iki dizeniz beni etkiledi ve düşündürdü, seven gönül dert görmesin sevgi ve selamalrımla.
tebrikler usta kalem...
anlamı ve dili ile emek ve yüreğin birleştiği harika bir şiir...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta