* Müberra Şiiri - Fatma Doğan

MÜBERRA!
Müberra! sen ki şu yalan dünyanın boncuk gözü,
Ayağımın dibinde kıvrılan, nehir
Yemişini sarkıtmış dal
Omuzuna yaslandığım, dağ
Varım yoğum,
Canım, ciğerim
Daha ne diyeyim iki gözüm

Sen ve ben,
Sarmaş dolaş zülüflerinde sallanırız sevdalı akşamların
Belki bir çadır, belki bir şehir, belki bir çöl
Hiç far keder mi göğsünde aşk taşıyana yer, zaman?

Ya Müberra! Kuytuda açan nazlı çiçek
Eğil bir sor kulağıma aşk ne renk?
Hele bir dinle inleyen kim, inim inim
Hele bir gör yanan kim için için
Leylamı yanar, Mecnun mu?
Ferhat mı ağlar, Şirin mi?
Belki bir saz inler, belki bir göz çağlar, belki yürek sızlar tenhalarda
Hiç fark eder mi göğsünden aşk taşana, kim ağlamış, kim yanmış
Yanan da sensin ağlayanda kalbin duvarlarına yaslanıp

Müberra! sen ki zamanın güvercin gözlü tanığı,
Tufanı görüp geçirmedi mi gözlerin?
Su şahit,
gemi şahit,
Nuh şahit,
ağzında tuttuğun dal şahit
şu yalan dünyanın arkaik kızı
paraymış, pulmuş far keder mi?
Ne kıymet verirsin sinek kanadından değersiz olana?

Müberra! İki gözüm
Rüzgar ektim yalan dünyanın şakaklarına
Başaklarım salınır bozkırlarımda bir o yana, bir bu yana
Korkma! Gönlüm sana meyletmişse fark eder mi?
Rüzgar ha oradan esmiş ,ha buradan esmiş

Müberra! Sen ve ben
Sarmaş dolaş zülüflerinde dolanırız yalan dünyanın
Belki çorak, belki kurak, belki de bozkır
Hiç fark eder mi göğsünde gül taşıyana, çölse toprak

Müberra'm! Alın yazım,
Alnımı sürdüğüm toprak
Toprağımda açan siyah lale
Üzerine konan çiğ damlası
Yağmur kokusu
Diyarım, yurdum
Varım yoğum,
Daha ne diyeyim iki gözüm
Sensiz yalan dünyayı, görmüşüm görmemişim fark eder mi?
FATMA DOĞAN 17.09.2025/TURHAL