Kendini kaptırıp menfi bilime
Sakın yüz çevirme kutsal ilime
Yazdım diye hemen iki kelime
Dem vurup ta durma edebiyattan
Layık olmayana methiye dizme
Sen kalbime yara açtın derinden
Bir yaralı bağrım da sinem kaldı
Terk edip giderken söktün yerinden
Ruhumu götürdün bedenim kaldı
Bana senden başka güller dikendi
Boşa gitti sana verdiğim emek
Hasretin bağrında hiç oldu Leyla
Yüzüme gülüşün yalandı demek
Bilmedim bu nasıl göç oldu Leyla
Bu kara sevdamı başımdan atmak
Yine acı damla döktü kalemim
Yine satırımı hüzün bürüdü
Gerçek demokratı göçtü âlemin
Çileler içinde ömürü çürüdü
Günü tam şafaktı geceyi gördü
Üzgünüm moralim bozuk
Olamıyorum neşeli
Bezginim yüreğim ezik
Derdim sanki dört köşeli
Ömrüme payidar olmaz
Bize helal nimetinden daim et
Haramlarla geçindirme dünyada
İmanımız yağiyn ile kaim et
İsyan ile hiç andırma dünyada
Sen istersen ancak nefsine sus der
Her soldukça yakar yüreği haşlar
Sine mi bırakır güller adamda
Bitiyor dedikçe yeniden başlar
Derman mı bırakır yollar adamda
Gün geçtikçe saçlarını yoldurur
Asık yüzüm çatık kaşım doğrudur
Zalim ağlattı göz yaşım doğrudur
Yalçınım kayayım taşım doğrudur
Amma sevgi dolu hislerimde var
Gönül bağlarıma keder ektiren
Artık vakitler geç mevsimler hazan
Çehremde çizgiler sanırsın hezan
Aynada yüzümü görünce bazen
Beni bir köşede büzer zamane
Bazen düşünürüm dönüp deliye
Gelirse deyin ki o adam gitti
Böyle aşk olur mu bu neydi deyin
Eridi tükendi o garip bitti
Bu zulüm değil de ya neydi deyin
Bir görmüş olsaydın halini dünkü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!