Muamma Şiiri - Osman Özata

Muamma - Osman Özata

Seni bana sevdirenin, mutlak vardır bildiği
Görülmedi bir beşerin, böylesine sevdiği
Biliyorum dünya fani, her isteğin vermezler
Ya beni al ya onu ver, Ey Alemlerin Rabbi

Bülbülün yüz şarkısı var, hepsi gülün üstüne
Benim bimekan yüreğim, otağ kurdu kalbine
Biliyorum sana şiir, abesle iştigaldir
Sen yazılmış tek şiirsin, şu gönül mabedimde

Nasıl etsem bilemedim, sensiz nasıl yaşanır
Buhranlar anaforundan, söyle nasıl çıkılır
Çözemedim kalbimdeki, attığın o düğümü
Ama öğrendim bir insan, nasıl çabuk yaşlanır

Ne acıdır güzel gözlüm, ağlamak gülerken de
Gurbet çok ağır sevgilim, vuslatsız bile bile
Bu gidişle bitmez benim, dünyadaki sürgünüm
Seven herkes hapseder mi, bir ömrü müebbete

Hürriyetten bile geçtim, o güzel gönlün için
Ne bilirdim bilemezdim, hürriyetim senmişsin
Herkes bir bir şafak sayar çıkmak için kuyudan
Bilmezler ki Yusuf olmak sırrıdır meselenin

Yaşadığım tutku mudur, aşk mıdır ihtiras mı?
Beni böyle mest eden ne, Yusuf mu? Züleyha mı?
Sen beni Yusuf ettin de, erdin mi muradına
Öğrendin mi maşuk kimmiş, gerçekten Züleyha mı?

Bazıları derlerdi ki, cennet de cehennem de
Bu dünyada yaşanırmış, görmesini bilene
Cennet misin cehennem mi, bilemedim sevgili
Zira bu can senden beri, oldu hepten avare

Terki diyar eylemişim, cemalin seyretmeye
Söyle yemin mi ettin yar, ateşi kül etmeye
Karıncam mı olacaksın, yangınım sönecek mi?
Yok Hallacın dostu gibi, yakacak mısın gülle?

Bu aşk beni şair etti, inşallah etmez verem
Çoktan göçmüş Aslı için, öbür aleme Kerem
Emin olsam kaderimden, bilebilsem atimi
Fakat aşk da kader gibi, ahiret gibi müphem

Bu garip bir yolculuktur, aşk demişler adına
Yola çıksan avaresin, çıkamazsan yok Leyla
Kaybolmak var yok olmak var, olmayan tek şey vuslat
Dünyadaki en şiddetli, en onulmaz muamma

Osman ÖZATA
11.01.2010 / Samsun