Mor Üzüm Salkımı Şiiri - Muzaffer Cura

Havada bahar sarhoşluğu,
aklımda sen.
Mevsimlik eşleriyle oynaşta kuşlar.
Sözcükler, aşk ve şarap kokuyor.
Sözcüklerin tadında buluyorum seni.

Asma dalı arsızlığıyla sarılıyorum sana.
İçimde delişmen düşler…
Eşkinlerin dokunuyor yüzüme,
Mor salkımlı üzümler gibi…
Ez beni. Şarap yap!
Bozulsun ezberim.
Çel aklımı hadi.
Düş sarmaşığım benim.

İnsan kadar eski yalanın tarihi.
Ya kandıranların tarihi?
Bağ bozumu zamanlarda, kan mı sunuldu sunaklarda tanrıçalara?
Zeus, erkeği cezalandırmak için mi, yarattırdı kadını?
Yalan… Yalan…
Midas’ın her dokunduğunun altın olduğu da yalan.
Dokun.
Dokunayım. Teninde okunsun aşk mektubum.

Dokunuyorsun, dokum değişiyor… Kokumda.
Şarap tadında eskiyor zaman.

Haymos’un suyunda yıkanıyoruz...
Ay şahidimiz.
Soyunduk… Aşk kadar temiziz.
Yıldızlar saklıyor gizi,
ay kıskanıyor bizi
Seyrediyoruz duvardaki gölgemizi…

Muzaffer CURA