Efradına ayân olunca beyân
Bahara çiçek sorulmaz üstadım
Gözlerdeki ufuktan vurunca kan
Mermiye kurşun sıkılmaz üstadım
“İnsan düşünen varlıkmış” safsata!
Düşünmek, insana lâyık üstadım
Vurup kırbacı akıl denen ata
Âlem, âlemle karışık üstadım!
Bilim adında bir puta tapanlar
Tarihin kanını bozdu üstadım
Darwin yanında, Âdemi kim anlar?
Âlimler, artık çok tozdu üstadım!
Demirden, betondan, kâğıttan, bir çağ
Kat kat toplu mezarlıklar üstadım
Beynimde kızaran gözyaşı ve yağ
Elbet... denizlerde kaynar üstadım!
Gerek yok urgana, darağacına
Bir soluk, insanı boğar üstadım
İnmedi ayetler, dağ yamacına
Güneş, batıdan da doğar üstadım!
İncirden, deveden, arıdan, baldan
“İçgüdü” diye bir maval üstadım!
Modern kafalar anlamıyor, haldan
Hakîkat… Hakîkat muhâl üstadım!
Kayıt Tarihi : 10.3.2017 22:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!