Bakkaldan ciklet çalan çocuk korkusu var üzerimde.
Ceplerim de kalmış, bir kaç tütün çarşafı;
Yorgun geceler de seni sindirir üstüme.
Son günler de kahve içmeyi epey bi arttırdım.
Neden diye sorma.
Uyudukça sen düşüyorsun aklıma.
Bir sokak köpeği gibi;
Aç ve yorgun.
Bir hayli de miskin gönlüm.
Seni soruyor tüm gecelere;
"Nerede, özlemedi mi hiç ?" diyor.
Özlemesin dedim.
Özledikçe gökyüzüm daha da kararıyor.
O gün beni bıraktığın enkazın altında;
Renkler maviydi.
Ben içinde kaldıkça,
Tüm renkler siyah oldu.
Sen gibi, bir de ben gibi.
Kayıt Tarihi : 10.7.2025 19:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!