Misk Amber Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Bazı kokular sanki parçanız gibi
Burnunuzun direğini sızlatır.
Hissedersiniz aidiyeti.
Belki kötü koktuğunda bile
Ter, biraz tuz birbirine karışır
Ama içinizden bilirsiniz
Dersiniz bu koku benim.
Küçükken saklanırdım abimin yatağına
Geç gelirdi,
Annem beklerdi kapı önlerinde.
Ben hayrandım ona,
Küçüktüm henüz,
En fazla beş yaşlarında.
Hafif bir ter kokusu vardı
Ama bambaşkaydı abimin kokusu.
Bana onun teri bile güzel kokardı
Çocuk aklımla.
Sonra annem
Nasıl terlerdi yine de misk amber gibi kokardı,
Hiç ağır kokmazdı.
Öldüğünde yıllarca nevresimini
Yıkamadan sakladığımı hatırlıyorum.
Sonrasında aidiyet geliştirmedim kokularla,
Bir daha kokusunu aramak için yatağa saklanmadım kimse için.
Hala komik gelir,
Artık kimse kimsenin kokusunu hissetmek istemiyor.
Geçti o çağlar.
Biraz kolonya iyidir,
Gül suyu,
Misk amber,
Şöyle buzdolabında saklanmış
İyidir, sevgi güzel kokutur insanı.

Mine Yılmaz Sevinç
25 Temmuz 2023
16:06