Ben sensiz yapamıyorken, sen bensiz olabilmeyi nasıl becerebiliyorsun. Çoğu zaman böyle bir denklemin çözümsüzlüğüyle ortada kalıyorum. Ben gözlerine bakmaya bile kıyamazken, sen nasıl görmezden gelebiliyorsun. Ellerini tutmayı geçtim. Bir gülüşüne mum gibi eriyip giderken, sen nasılda beni söndürebiliyorsun. Bu hesap tutmaz bizsizlikte; ya yeniden yazılmalıyız, ya son bulmalıyız bizliğin içerisine…
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta