Gözlerine bakmak, içim eriyip gitse bile... Gözlerinde kaybolup gitmek, hiç konuşmadan seni izlemek ve sessizce bakışıp konuşmak... Ne çok mek, mak içine yerleşip seni istemenin gerçek yüzü ve seni yaşamanın zorlukları karşısında oluşan hüznü... Ah benim karanlık yüzüm. Dile getirmeye çalıştıkça dilsizliğim. Kendi içime atıp büyüttüğüm sürgün çiçeğim. Yalnızlığın yalnızlığıma eş, huzurun huzurum... Öyle saf, öyle yoğun...
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta