Korkularımız bizi tutsaklığa itiyor. Yaşanılması gerekenlerden kopuyoruz. Yaşıyoruz işte yaşıyoruz nefes alıp veriyoruz daha ne olsun tesellilerine gömülüp, aslında içten içe tükendiğimizi göremeyecek kadar kör oluşlarımız karşısında. Oysa çok mutlu olmayı isteyen insanlardık, biraz huzurun içinde yer aldığı hayatın içinde… İstediklerimiz gerçeğe dönüşmedikçe daha çok korkar olduk ve kaçtık kendimizden… Yalnızlığın gölgesine sığınıp, dış dünyaya pencerelerimizi kapar olduk. Geriye baktığımız zaman biz nerede hata yapmışız sorularıyla baş başa kalışlarımızla…
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta