yaz ayları kavurur,
Mezopotamyanın uçsuz bucaksızlıklarını...
damları süpürür kum fırtınası,
tozu dumana katar engin gökler...
bir bebenin yüzünde acı tebessümle ıslanır başörtüsü,
karalar sürülmüş ellerin teri soğur...
ve eylül başları hatırlatır terkedilmişliği yeniden...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta