Minik fidan Şiiri - Melek Kayaokay

Küçük fidandım önce. Sonra can suyumu aldım. Yavaş' ça gövdemin sağlamlaştığını fark ettim. Ve bi kaç ay sonra büyüdüm. Kuşlar dalarıma, kondu. Yuvalar yaptılar. Fakat, bağzı insanlar gelip geçerken, ceplerinden bıçak larını çıkartıp isimlerini üstüme yazıyorlardı. Bense acılar çekip bağrıyordum. Fakat kimseler beni duymuyordu. Gövdem kötüleşti, dalarım yaparak döktü. Ve yavaş yavaş ölüyordum. Biliyordum bir daha böcekler gelmeyecekti yanıma. Çiçeklerim açmayacak, kuşlar dalarıma yuva yapmayacak' tı. Anne kuş yavrularını alıp gitti. Ve bir daha gelemdi. Tek isteğim...insanların bana zarar vermemesiydi fakat çok geçti. O gün oracıkta can çekişerek ölü verdim. Ve kuşlar dalarıma ne yuva yaptı ne bişey. Böcekler gelmedi yanıma. O güzel çiçeklerim açmadı bir daha.