Mine Yirmili Şiirleri - Şair Mine Yirmili

Seni ben...
Seni ben;
Hani derler ya; Seni ben...

Bir önceki günden,
Hatta, dünümdende önceki günümden;

Seni düşünüyorum...

Düşündükçe de,yalnızlığım geliyor aklıma…

Yalnızlığım aklıma geldiğinde de,
Sanıyorum ki ihanet ediyorum sevgimize…

Sen ağlama göz bebeğim,
Kıyamaz Anacığın sana...
Şimdi mail - ini okudum da;
Değil sana bir şiir,
Bu can feda...

Ömrüm;
Seni sevmekle nihayet bulsun derdim.

Sen ise;
Saçlarımı tel tel,
Dudaklarımı hiç nefessiz öpmek isterdin.

Her insan
Alnına yazılanla gelir dünyaya.
Alnıma sen yazıldın,
Kaderimde sen vardın.
İyi ki yazıldın,
İyi ki kaderimdin.

Ağladım,üzüldü;
Dostlarım, çocuklarım...

Güldüm sahtece;
Beceremedim...

Hayat yolumu aydınlatan yaşam enerjim,
Hiç tükenmez sanırdım…
Öyle bir zamanda çıktın ki karşıma,
Berrak suyumu bulandırdın
Durgun duran suyuma attığın taşla;
Aklımı karıştırdın...Enerjimi tükettin...

3 Ağustos 1980 Tarihinde,
Kucak dolusu bir tosun verdiler ellerime.
Önce narin bedenimdeki kanımla ve canımla,
Sonra göğsümdeki helalinden akan,ak sütümle besledim.
Beni hiç üzmeden büyüyen bebeğim,
Bebek oldu,çocuk oldu,ergen oldu,yetişkin oldu

Zaman dediğin nedir ki?
Doğduğumuz gün bize sunulan,
Yitirmeden değerini bilemediğimiz bir imkân

Kimine göre har vurup harman savrulan
Kimine göre bir güne kırk düğüm atılan

Merhaba şeker arkadaşım! ...
1996 yılında;
Hoş geldin otuzdokuz yıllık ömrü hayatıma.

Söylemişlerdi bana,
Demişlerdi senin için;