GÜLÜMSE
Hüzün bize yakışmıyor güzelim,
Hele o zeytin karası gözlerinde hüzne yer yok, olmamalı.
Sana ve bize gülmek yaraşır.
Sevdamız o kadar büyük ki ve olmalı ki, o kadar güçlü ki,
Bize hüzün değil mutluluk vermeli,
ISTANBUL, İstanbul’um ve ben. Sendeyim, seninleyim, seni seyrediyorum… Karşımda Haliç ve binlerce rengarenk ışıklar, hayran olduğum yakamozlar. Saatlerce izlesem, bıkar mıyım sanırsın? Bıkabilmem mümkün mü? İçimde, yüreğimin bir köşesinde öyle bir yerin var ki, hiç birşey ve hiç kimse o yeri dolduramıyor. Sen yoksan, ben sensizsem... ne büyük bir boşluk ki bu, ateşler içinde benliğim kavruluyor.
Bir martı geçiyor önümden, ne güzel de süzülüyor göklerinde. Ben de o martılardan birisi olabilseydim, semâlarında gezinebilseydim, hiç ayrılır mıydım senden? Ben bir martı, sen ve deniz, baska birşey ister miydim hiç?
Sana olan sevgim, sana olan özlemim, senin ulaşılamaz olmandan, ya da seni bulup bulup kaybetmekten belki de? Ya içimde yanan ateş ve beni saran alevler? Onlar ne biliyor musun? Onlar benim sende bıraktığım, sende unuttuğum öbür yanım, çocukluğum, hayallerim, ümitlerim. Bir unutulmuş ben var sende. Sana her gelişimde, her kavuştuğumda, aradığım bir ben var, özlediğim bir ben var....
Eski bir resim buldum tavan arasında
tozlar içinde kalmış
renkleri solmuş
çok eski bir resim...
Tozunu alayım derken ellerimle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!