Öyle bir rüzgar ki tutulduğum
rüzgar değil fırtına adeta
oradan oraya savruluyorum…
böylesine delice
böylesine pervasız
savrulmamıştım ben hiç…
İçimdeki çocuğu susturdum artık
artık ne gözleri yaşaracak
ne de ağlayacak…
sonunda sustu o
konuşmuyor
oynamıyor
Bir çukur kazdım bugün yüreğimde
öyle derinlere indim ki
avuçlarım parçalandı
tırnaklarım kanadı
gözyaşlarım aktı
en diplere inmeliydim
Bir rüzgara tutuldum
savruluyorum
nereye götürür
neler alır benden
bilmiyorum
gözlerim kapalı
O yıl Bostancı sahilinde batmış bir kayık görmüştüm kıyıda, gövdesi yarıya kadar denize gömülü, ne tam batmış, ne de suyun üzerinde kalabilmişti.
Yorgun ve bitkin duruşuyla sesiz bir şarkı fısıldıyordu dalgalara.
Uzun uzun seyrettim onu ve güneş batıncaya dek dinledim o hüzün dolu melodiyi.
Ne kadar da çok benziyorduk birbirimize …
Çocukluğumdan hatıra kalan
buzdan oyuncaklar var ellerimde...
eritebilsem onları,
eritsem,
düşer mi çocukluğum avuçlarıma...?
Sen, içimde yanan alev misin
yoksa bu alevler hep vardı da
ben mi farkında değildim
sen o ateşe körük oldun belki de...
İçim sızlıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!