Mimkaya Mektup Şiiri - Sıcak Rüzgar

Gömleğim Gitti, Ben Kaldım Arafta
Ömer Çağlın’ın MİMKA’ya Mektubudur…

Eskiden gençtim, fit vücutlu delikanlı,
Gömlek seçmek kolaydı, bedenim hep canlı.
Mimka'dan alırdım, desen desen gömlek,
Renkli mi renkli, ne zarif ne şık ne tek!

Ütüsüz giyerdim, kırışmazdı hiç yakası,
Ter tutmaz, sıcak bastı mı serinletirdi kumaşı.
Bir giyerdim, aynaya bakar “işte bu!” derdim,
Gençtim o zamanlar, küçük beden giyerdim.

Samanpazarı'nda Güven Ticarete giderim,
Recep Keskin'de bazen durup rafları süzerim.
Dolapta dizili dururdu MİMKA'nın şaheserleri,
Kırışmaz, ütüsüz, pamuk gibi elleri…

Ama şimdi ne oldu, Mimka neden daraldı?
Renk mi bitti, çizgi mi öldü, kalite mi sarardı?
Ben kilolandım biraz, suç elbet bende değil,
XXL ararım bulmak çok zor, değil mi sevgili Mimka değil?

Eskiden renk vardı, çizgi vardı, desen vardı,
Şimdi hepsi gitmiş, gri kalmış, hem de dardı.
Mağazacı diyor: "Abi satılmaz, pahalı bu iş!"
Oysa ben sadakatten yanayım, yok bende dönüş.

Hey gidi günler hey, nerde o pamuk kollular?
Omzuma oturanlar, göbeği dert etmeyen yıllar…
Ne gençlik kaldı bende, ne çizgili o şıklık,
Sen de değişmişsin Mimka, sende de yok artık o sıcaklık.

Ne gençliğim kaldı ne gömlek modası,
Beden büyüdü, dar kesim baş belası!
Bir bakış attım vitrinde hüzne,
Aldatmam Mimka’yı, ne olursa düne.

Ne LCW, ne Koton, ben Mimka’ya vurgunum,
Onca yıl sonra ihanet, bana büyük vurgun olur.
Bir gömlek ki, üstümde hatıra gibi taşırım,
Giydiğim her düğmesinde gençliğimi yaşarım…

Şimdi araftayım, ne bedenime gömlek var,
Ne de eski günlerden bir desenli bahar…
Yalnızım, terk edilmiş bir müşteri gibi,
Gömlek değil, sanki gençliğim gitti gibi.

Bir gün gelir de üretirseniz yine,
Bol kesim, çizgili, tam bedenime,
Söz veriyorum, ağlamam artık,
Alırım on tane, bu sefer kartlık!

Yine de beklerim seni, bir umut bir rafta,
Bir kutuda, bir askıda, ya da bir dükkanda.
Beni unutma Mimka, ben hâlâ aynı adamım,
Sadakatle yaşayan, gömleğine sevdalı bir kalemim, bir kalbim, bir Ömer'im...

Yalnızım, terk edildim sanırım,
Bir gömlek için mi bu dramlarım?
Evet! Çünkü ben yürekten giyerim,
Mimka’yla yaşar, onunla ölürüm.

Ey Mimka yetkilisi, bir ses ver bana,
Desenli, bol, pamuk gibi bir umut sun bana.
Yoksa ben ne yapayım bu çağda?
Gömleksiz kalmış bir adamım, arafta…

My Shirt Is Gone, I Am Left in Limbo
Ömer Çağlın's Letter to MİMKA...

I used to be young, a fit young man,
Choosing shirts was easy, my body was always lively.
I would buy them from Mimka, shirts with patterns,
Colorful, elegant, stylish, and unique!

I wore them without ironing, the collars never wrinkled,
They didn’t absorb sweat, and the fabric kept me cool when it got hot.
I’d put one on, look in the mirror, and say, “This is it!”
I was young back then, wearing a small size.

I’d go to Güven Ticaret in Samanpazarı,
Sometimes stop by Recep Keskin and browse the shelves.
Mimka’s masterpieces would be neatly arranged in the closet,
Wrinkle-free, iron-free, as soft as cotton…

But what happened now? Why did Mimka shrink?
Did the colors fade, the patterns die, the quality deteriorate?
I’ve gained a bit of weight, but it’s not my fault,
Finding XXL is so hard, isn’t it, dear MİMKA?

Back then there were colors, there were lines, there were patterns,
Now they’re all gone, left with just gray, and it’s too tight.
The shopkeeper says, “Bro, it doesn’t sell, it’s too expensive!”
But I’m loyal, there’s no turning back for me.

Oh, those days, where are those cotton sleeves?
The ones that sat on my shoulders, the years when I didn’t worry about my belly…
There’s no youth left in me, no striped elegance,
You’ve changed too, Mimka, that warmth is gone from you too.

There’s no youth left in me, no shirt fashion,
The body has grown, the tight fit is a headache!
I cast a glance at the sadness in the window,
I won’t betray Mimka, no matter what happens.

Neither LCW nor Koton, I’m devoted to Mimka,
After all these years, betrayal would be a great blow to me.
A shirt that I wear like a memory,
Every button I fasten brings back my youth…

Now I am in limbo, I have no shirt for my body,
Nor a patterned spring from days gone by...
I am alone, like an abandoned customer,
Not a shirt, but as if my youth has gone.

If one day you produce it again,
Loose-fitting, striped, just right for my body,
I promise I won't cry anymore,
I'll take ten, this time on credit!

Still, I wait for you, a hope on a shelf,
In a box, on a hanger, or in a store.
Don’t forget me, Mimka, I’m still the same man,
A pen, a heart, an Ömer who lives with loyalty, devoted to your shirt…

I’m alone, I think I’ve been abandoned,
Is this drama for a shirt?
Yes! Because I wear it from the heart,
I live with Mimka, I die with her.

O Mimka official, give me a voice,
Give me a patterned, loose, cotton-like hope.
Otherwise, what shall I do in this age?
I am a man without a shirt, in limbo…

Sıcak Rüzgar
Kayıt Tarihi : 7.8.2025 16:36:00