Okyanusların toprağındayım nicedir. Bir tusunami ile kıyıya vurduğumda bazılarının çöküşünün benim doğuşumu muştuladığını bilmiyordum henüz.
Yalnız ve kederli bir mehtabın bin yılını saymış, fırtınaların öfkesini izlemiştim. güneşi hayallerinde büyütmüş, onun hayaliyle ısınmıştım. Ve seslerini duymuştum onların. Samanyolundan seraplarla ilerleyen kralların. Yüzümde iskenderin sikkeleri, atlasın korkunç canavarları yanı başımda ve uzak iklimlerin yağmurlu kokuları sarardı ıssızlığı...
Dirilmeliydim, saplanınca karaciğerime hain belki kadim belki merhametlinin kılıcı. Bekledim, bin yıllar aktı geçti yüzümün kırışıklarından.
Ve buradayım, zaman ananın adaletli kollarında olgun bir savaşçı olarak sabırla yetiştikten sonra.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta