Karanlık gecemin, ışığı nerde
Nasıl dayanırım, bin türlü derde
Özgürlüğün, yok olduğu bu yerde
Derbeder isyankâr, oluyor insan
Boşalt koşuğu, kalkın dendiğinde
Acımadan, şu gönlümü kırdılar
Ben kaçtıkça, onlar beni buldular
İnsafsızca, hep kafama vurdular
Gidin bu başımdan, ey insafsızlar
Açılan yarayı, sakın sarmayın
Ne oldu, o çiçek tutan ellere
Barışa giden, o güzel günlere
Ne oldu, o cennet gibi yerlere
İnsanlık bitti beyler, yazık bize
Ne oldu böyle, hiç anlamıyorum
Sensiz kaldım buralarda, baş başa
Baharım gelmeden, dönüyor kışa
Aldırmaz oldun, gözümdeki yaşa
Yıktın hayalimi, iz bırakmadan
Hala kalbimdesin, geçse de yıllar
Çilelerim çoktur, çekemem yükü
Felek örmüş ağı, belimi büktü
Akşam oldu yine, karanlık çöktü
Karanlık geceler, oldu kâbusum
Bu dertleri verdin, nasıl çekerim
Bir sıkıntı var, ruhumda bu gece
Ruhumu sıkıyor, inceden ince
Sanki bütün dertler, oldu bilmece
Hep öyle geçmişten, kaçarcasına
Canımı yakıyor, onun sözleri
Nasıl anlatsam, derdimi bilmem
Akarsa aksın gözyaşım, silmem
Boşa yalvarma, yanına gelmem
Sen öyle benden, kaçar gibisin
Ben nasıl anayım, bilmem seni
Ben bir gariban oldum, en sonunda
Kaybeden yine ben, aşkın yolunda
Çekip gitti, başkasının kolunda
Aşkımı kalbine, gömüp gidiyor
Yıllarca hasretle, bekleme beni
Etrafına güvenip, direnme millete
Yetimin hakkıyla, giremesin cennete
Milletini muhtaç ettin, bir kilo ete
Ödenecek hesabın var, kaçıp gidersin
Millet karşısında, söylüyorsun yalanı
Sözüne güvenip, kapına geldim
Bakmadın yüzüme, ayıptır dedim
Açmadın kapını, kararım verdim
Bitsin bu yalanlar, istemem daha
Acı içindeyim, ben yana yana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!