Michelangelo'nun Gözleri

Konuştukça
Ağzımız çoğalıyordu durmadan
Uranyum yakıtlı insanlar oluyorduk
Ve ölümü elliyorduk
Gölgeden yapılmış dijital uykularda

Konuştukça
Yumuşak yüzlü bir tanrı
Yenilgisiyle ünleniyordu meydanlarda
Kovuluyorduk bir ormansız gezegenden
Yeni bir alfabe buluyorduk
Işıktan yahut renkten
Kâinât gülüşlü çocuklarımıza

Konuştukça
Talaşında..mermer talaşında heykellerin
Daha kutsal figürler buluyorduk da
Michelangelo'nun gözleri
Şaşırıp kalıyordu bu janjanlı mutluluğa