Vatan borcu dediler,
Beni asker ettiler.
Sevenler sevmeyenler,
Hepsi dönüşüm bekler.
Cefakâr anacığım,
Bir ben var ki içerimde,
Uzaklarda bir yerlerde.
Bakıp bana gülümsüyor,
Geçmişimden sesleniyor.
Geçtiğim hüzün yolları.
Hatıralardan esen,
Sevgiyle gülümseyen,
Bana mutluluk veren,
Kalbini özlüyorum.
Sensiz de seninleyim,
Kara kader sırlarımı çözmüyor,
Gözlerinde mavi bulut var senin.
İnan gönle yağmurla çiseliyor,
Rüzgârı da öyle hoş ki sevginin.
Seni seven kalp yanar mı sorarım,
Vatan borcu diyerek,
Uğurlanır sevgiyle.
Asker olur gülerek,
Barışın gür sesiyle.
Ah şu terör olmasa,
Neler oluyor dostluk bitiyor,
İnsanlık neden yok ediliyor.
Bir robotlaşma bak yaratıldı,
Sevgi saygıysa bırakılmadı!
Aklı karışmış her bir bireyin,
Ağlıyor doğan bebek katılırcasına,
Anne baba sevinçli coşuyor yüreği.
Kimse anlam veremiyor bu ağlayışına,
Belkide biliyordur başına geleceği.
Sen istemedinki yavrum dünyaya gelmeyi,
Kader dedim işte yüzüme gülüyor bu kez,
Belki ilk defa bulacağım gerçek sevgiyi.
Sonra bir bulut perdeliyor gözlerimi,
Ağlamayacağım üzmeye çalışsalar da beni.
Yıkacağım kaderi güleceğim zalim derde,
Vatan borcu diyerek beni asker ettiler,
Vatan borcu namus borcu detip horon teptiler.
Bayram neşesiyle bizi askere gönderdiler,
Bizleri gönderenler o gün bayram ettiler.
Umutlar köpük köpük oldu gözlerimizde,
Mayısın on ikisi annneler günü annnem,
Sadece bir gün yetmez her gün sizin olmalı.
Baştacı annelerin hiç bir an gözlerinden,
Bir damla yaş akmasın yaşlar kurulanmalı.
Gece gündüz çocukken başımızı beklerler,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!