Mezarlıktan Yayın Yapan Tutanaksız Kelebek

bıçak gibi açıldı gece
duruşma salonu değil
bir mezarın solgun nefesiydi girilen

ayna yoktu
sadece
gözünü içine gömen su vardı

dosya değil
kan kokan bir menekşeydi açılan
bir kelebek,tutanaksız
kanadında mühür taşıyordu

hiçbir tanık konuşmadı
çünkü hepsi
bir çivi gibi çakılmıştı yutkunmalara

sandalye boştu
ama gölgesi
ayakta yargılandı

ve bir karar değil
kararın gölgesinde unutulmuş
bir saç düştü yere

kalem kırılmadı
kalem
kendi omurgasını kemirdi sadece

“çok sevmek,” dedi bir ses
yokluktan yapılmış bir ses
“çok sevmek,
susmayı bile içine gömen bir kefendir artık”

sonra hiçbir şey olmadı
çünkü olan her şey
olmadan önce unutulmuştu