Mezarda Filizlenen Çiçek Şiiri - Seyrani ...

Büyüdüğün gözlerimde parlıyor,
oysa ben
bir aynayım,
kendimi seyrettiğim.

Işıkla kararıyor içim,
her sabah biraz daha siliniyorum,
yaşanmamış bir hatıra gibi.

Bakmak,
suyun içine düşmek gibi
çırpınmadan,
yavaşça
kendimden geçiyorum.

Dalgalar isimler taşıyor,
Kimin ismi olduğu belli değil
kıyı çok uzak,
adım rüzgârda kayboluyor.

Yağmur yağıyor,
ıslanmak kolay,
zor olan
o yağmurda hâlâ kendini bulmak.
Kabuk tutmuş yalnızlıkla
yıkanmak mümkün değil.

Toprakta bir tohum,
ama ben
mezarın içinden filizlenen bir çiçeğim.
Renklerim güzel,
ama her yana gölge düşüyor.

Her bakışta açılan yollar,
sonları önceden bilinen.
Beklemek,
görülmeyen bir pervazda
unutulmayan adlar.

Büyümek
kendine ve başka birine,
küçülmek
yer açmak için.
Sevmek bazen
sessizce yok olmak
dua gibi.

Gecenin içinde
sessizlik bir ses gibi büyür,
her solukta biraz daha derinleşir,
kaybolan izler ardında.

Karanlıkta,
gözlerin bir yıldız gibi parlar,
uzaklara düşer umudun,
döner içime,
yeni bir başlangıç olur.

Zamanın ellerinde
ayrılıklar çözülür,
ve ben,
kaybolan kelimelerin arasında,
kendime dokunurum belki yeniden.
S.GÖL