Mezar Şiiri - Mutlu Alkan

Mezar, kapısız, dünyaya açılan penceresi yok, derin mi derin
Cehennem de yandıkça yenilenir ve yenilendikçe yanar derin
Eğer ki amelin yoksa neye yararsın ve de nedir ki senin ederin
Rabbim rahmet eylesin ki olsun inşallah cennet, ebedi yerin

Kul, ölmeyecekmiş gibi biriktirme, belli gideceğin yer mezar
Verdikçe daha çok ister nefis doymaz, aksine daha çok azar
Şımartma nefsini, azarla sürekli, onun istediği her daim azar
Allah’tan başka kimsesi olmayanların taşında acaba ne yazar

Gün gelir biter ömür ve nefes, kaçılmayacak son, Hak vaki olur
Üç beş kişi taşır omuzunda, üstüne örtü sererler, rengi haki olur
Mezar ki, kimine Cennet köşesidir, kimine Cehennem çukurudur
Kimseye kalmayan dünya kalmaz sana da, sanma sana baki olur

Mezar, sanki dünyadan gümrük geçiş kapısı ahirete doğru açılan
Ölmeden mezara girmekte var ama kimine göre ölümdür kaçılan
Cansız bedene dokununca buz gibi, işte bu her şeyi gerçek kılan
Ne yaparsan yap ölüm var ve de boşuna gayrettir ortalığa saçılan

Kiminin mezarı anıtlaşmış kiminin ise bir taşı dahi yok ve unutulmuş
Dünya bir mezar bilene ama yalancı nimetleriyle insanlar uyutulmuş
Milyarlarca beşer gelmiş geçmiş bu âlemden, hepsi de farklı kulmuş
Ne âlimler ve hatta ne zalimler gelmiş de toprak tarafından yutulmuş

Çizgin olsun düz, Hak yol üzere, ahiretinde olmasın sıcak, olsun serin
Ardından kapanmasın amel defterin, kalsın geride senin de bir eserin
Arfaoğlu’na olursa bir gün mezar nasip, toprağına gül tohumları serin
Ahirette solundan verilmesin de sağından verilsin amel defterin senin

Mezar dediğin nedir, manzarası yok altı üstü üç beş metrekare bir yer
Ruh ayrılınca bedenden, geriye kalır bir ceset, onu da kara toprak yer
Heyben boşsa neye yarar sende ki heybet, eli kolu boş gitmişsen eğer
Dünya denilen mezar da yaptıklarının, verilecek hesabı varmış meğer
(16.06.2017)