Mezapotamya Şiiri - Gulê Bahar

Dehşet yorucu bir gün
Ve dehşet haberler.
Tarihe kazınan davalar.
Duruşmalar, buluşmalar.

Seni de kazıdım tarihe,
Karşımda tanık ve gene tanık.

Öyle acılı satırlara ekşi duyguları kertmeyeceğim.
Gözlerimi doldurmayacağım.
Belli-belirsiz ve de kör-keskin.
Endişelenme.

Öyle ki hiç halim yok.
Enerjim yok.
Tadım, buruk bile değil.
"Görüşürüz" ne demek,
Çoktan unuttum.

Elimde yarım cıgara,
Yanıbaşımda gazlı soba.
Sensizlikten soğuğa tutunmuş,
Geçmişten yüktür artık varlığım.
Sağ dizim şişmiş,
Zonkluyor attığın son adımın kasıklarımda.

Kadınlığıma sövgü soyka "görüşürüz"ler.
Sahi görüşür müyüz,
Yoksa bu son görüş günü müdür?

Hakkımda neden seksendört değil,
Sekseniki değil de,
Sensenüç yıl istenmiştir?

Çin takviminde domuz yılına mı denktir
Eşitlik istemimin cezası?
Hak ile Aşka Doyma İstemi’nin cezası mıdır
Bu ölüm?
Ne ile, ne üzerinden yargılandığım sanılır bugün,
Ve ne diyecekler acaba yarın tam da bugün için?

İnsan’a duyduğum yere-göğe sığmaz aşkım mı,
Yoksa inadına-inadına sarıldığım
Beyaz dalgalı deniz mi konuşulacak?

Uzun zamandır ilk kez böyle güzelsin sen Aşk,
Ve sayende her yer zil-zurna kırmızı!

Yaşatır mı bu kaos geceleri bizi?
Gülüşünle bir daha ne zaman aydınlanır bu salon?

Duman gözlerimden yaş akmaz şimdi,
Ama is.
Kara ve yapışkan,
Geriye kalan tek şey,
Bu zift.