Mevsimlik Yatır Tenini Tenime

Gün işler,
hayat döner,
zaman akar...
Yaşam, yüzünden bâki kalandır.

Geri dönüşsüz bir vedadır gözlerin.
El sallar, yola koyulur
çakılır kalırım.
"Ardında gelirim" diye su keser yolumu,
"Coşarım" diye terk edişlerin.

Ah, bahar bıçaklıyor gene ciğerlerimi.
Rüzgârı öpüyorum, dudakların allanıyor.
Kızıl gelincikler büyüyor,
nefesine soluklanan.
"Ölsem," diyorum,
bu gelincik tarlasının orta yerinde
kandan da kırmızı olsun kefenim.

Gel,
bu yaz ölesiye seninim.

Gel,
kışa uyuyan tohumlar gibi,
mevsimlik yatır tenini tenime.

Gel artık, gel!
Dallarında konaklayan kelebeklerin kozasında kilitliyim.
Kaç mevsimdir sana gebeyim.