Mevsimler Geçerken Şiiri - Sinan Bayram

Sonbahar yine sessizce sokuldu pencereme,
Yapraklar gibi dökülüyor içimde eski günler.
Bir rüzgâr esti — tanıdık, ürkek, eksik —
Belki senin adını taşıyordu, belki sadece serinlik.

Kış, ardımdan usulca geldi sonra,
Soğuk bir aynaya döndü ellerim.
Karlı sokaklarda yürürken anladım,
Bazı insanlar da mevsimler gibi döner mi hiç geri?

İlkbahar umutla geldi her defasında,
Ama ben çiçek açmayı unuttum çoktan.
Toprağım yorgun, köklerim küskün,
Güneş bile ısıtamıyor artık içimdeki kırıklığı.

Yaz... ah, yaz bile solgun artık,
Deniz bile hüzünlü bakıyor ufka.
Bir mevsimden diğerine savrulurken kalbim,
Anlıyorum — bazı ömürler hep sonbaharda kalıyor.

Sinan Bayram