Mevsim artık sonbahar....

kaç ilkbahar geçti de,
gayri hatırlanmaz oldu
ulaşmak için harcanan onca çaba…
şimdilerde…
yolcularıyla, usulca yitip giden
bir gemiyi seyreder gibi gözler...
uzaklara dalgın...
biliriz ki,
geminin bir tek yolcusu var…
gençliğimiz…
”beni de götür” demek ister,
sessiz bir çığlığa dönüşür sesimiz.
duyuramayız
ya da duymak istemez gemi,
yitip gider öylece …
ve...
bir taş plağın hüzünlü namelerini
dillendirircesine,
dudaklarımızdan dökülen nameleri
dinleriz…
“mevsim artık sonbahar…”