Mevsim Şiiri - Kemal Efe Aynaci

Seni ilk gördüğümde, kâğıttan uçaklarla uçuyordun,

Şimdi ise her gördüğün uçağı buruşturup atıyorsun.

Belli ki, buruşturup attığın tek şey uçaklar değil;

Yara açan savaşlar vermişsin, yaşlarını gizliyorsun.

Bir gün yaşlarının biteceğinin sözünü veremem sana,

Ya da saçlarını savurabileceğini yarın, salına salına.

Ağlarken baş koyduğun omuz olmaya söz verebilirim,

Akan göz yaşlarınla akan, göz yaşlarımı karıştıracağıma.

Seni düşlemek, seninle olmak güzel şey; ümitli şey,

Seni özlemek bir çiçek olmak gibi, ama bahçelerin bana güzey.

Gözlerini kapatıp uykuya dalmışsın ya, kararmış her yer,

İşte o an anladım, yeterince kuzeye gidersek sonumuz yine güney.

Her göz kırptığında mevsimlerim değişiyor zannederdim,

Sonra gülüşlerinle tanıştım, o günden beri derbederim.

Dünyalara sığdıramamışım seni, nasıl sığdırayım bir şiire?

Öyle bir bakıyorsun ki, sanki birden öl desen ölmeyeceğim.

Kemal Efe Aynaci
Kayıt Tarihi : 5.5.2025 22:03:00