Karlar siyahları örttüğünde kalbimdeki yaralar donar
Bilir misin geceler ışıklarını söndürdüğünde gözlerim solar
Şimdi bilmem ki soğuğu kıracak bir gülümsemeni istesem
Karanlığı aydınlık yapacak gözlerinin renklerinde bitmesem
Her müziğin sözleri bittiğinde sesinin tınısı kulaklarımda çınlar
Bir gemi ile gelirken
Senin limanına uğrarken
Denizde bir batış oldu
Bu bizim sonumuz oldu.
Görmüştüm başka bir liman
Bir fırtına edası ile
Bu dünyada çekilen çile
Yorgun bir çınar edası ile
Yıkılmamak için bunca mücadele.
Ne hüznü paylaşabilirim özgür kuşların eşliğinde
Ne de bir demet acıyı sığdırabilirim hüznüme
Bir mutluluğu sığdırırım da bir kadeh içkiye
Sığdıramadım seni prangaya bağlı kelimelerime
Atamadan durdu kalbim senin gözlerindeki mabete
Atsam içimdeki bu fütursuz pranganın zehrini
Denize karşı yazsam damla damla yaşlarımı
Bi çare kaldım söndürdüm aşkımın ferini
Bir ben mi kaldım kurtaramadım yaşlanan yıllarımı
İçimdeki volkanlar yağmur olarak yağar kalbime
Seni bekliyorken ölmeyi
Sana gelirken dur demeyi
Senin aşkınla gömülmeyi
Sen gittiğin zaman.
Özlüyordum malum seni
Sensiz bir şiiri yokken
Güneşini söndürüp giderken
Dolunaysız bir gece sensiz bir şiirken
Sensiz bir şiir bundan düşünemez.
Sensiz bir şiiri olsun ki
Sonbaharlara gelirken gömdük
Toprağa yassız bir ölüm senden
İlkbahardan yaza sonbahardan kışa geldik
Hâlâ ses yok kalbimdeki kabrinden.
Hayallerimle gömdüm seni kırık kalbime
Bir bildiğim var gözlerinin içinde
Ama söylemedim hiçbir zaman yüzüne
Haykırmak isterdim belki içimdeki ateşi
Ama bastırıyor dilinden çıkan rüzgarlar
O rüzgarlar söyler mi benden uzak olduğun yılları
Yıkar gider aşkını bir zelzele
Derdin ya yıkılmaz hisardır kalbine
Suskun bir mağdur gibi gözlerin yere
Bakardın ya gömüldüğüm her yere.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!