Kırlarda gezerken kuzu peşinde
Sen gönlümde vardın Mevlüt ihsani
Çamların altında pınar başında
Elini yıkardın Mevlüt ihsani
Sazı bırakmadın soğukta kışta
Bir elin meslekte bir elin işte
Yıllarca yaşadın Sarıkamışta
Sen ilçeme kâr'dın Mevlüt ihsani
Mutlaka üzüldü haberi duyan
Çünkü kişiliğin taktire şayan
Sayısı çok benim gibi okuyan
Güzel eser verdin Mevlüt ihsani
Haberi duyunca sarardı gülüm
Kelam da zorlandı ağzımda dilim
Güzel bir yaşantı güzel bir ölüm
Sen murada erdin Mevlüt ihsani
Gürkani der dünya fanidir fani
Kara toprak yuttu nice insanı
Sözünü ettiğin beyaz kefeni
Kendine de sardın Mevlüt ihsani
Âşık gürkani
Sizden gelenler
Tek başına birtek kişi değildin
Koca bir diyârdın Mevlüt ihsani
İnsan aleminde sevdin, sevildin
Gönüllerde vardın Mevlüt ihsani
Edebi süzgeçten dünyayı süzdün
Eşini, dostunu bizleri üzdün
Haklıya yerindin, haksıza kızdın
Sen hâkiki yâr dın Mevlüt ihsani
Aşıkların çoğu hoş lisandılar
Bazıları cüssesine kandılar
Senin gözlerini âma sandılar
Her zerreyi gördün Mevlüt ihsani
Hislerle bar verdin gönül bağından
Başın yüce idi ağrı dağından
İnsanlıkta ağır geldin çoğundan
Aşıklıkta zor dun Mevlüt ihsani
Binali der bin bir rahmet başına
Nasihat sözlerin gitti hoşuma
Alan aldı, almayana boşuna,
Nefesini yordun Mevlüt ihsani.
Binali KILIÇ
Âşık Enver GürkaniKayıt Tarihi : 9.11.2010 18:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir erkek evlada,hasret mi gittin,
Yürek yangınıyla,eridin bittin,
Son demde sılayı,bırakıp gittin;
Garip kaldı yurdun,Mevlüt İhsani...İBRAHİM ETEM EKİNCİ.
TÜM YORUMLAR (3)